Ik lig in bed naar het plafond te staren. Het is pas zeven uur 's avonds maar ik ben gewoon té moe, iets waar ik al een paar weken last van heb. Ik ben uitgeput door alles om me heen. Ten eerste door school. Elke dag de woorden 'dik' en 'lelijk' naar je hoofd geslingerd krijgen, en je gelooft er vanzelf in. Ten tweede...
~Het bloed droop van me af, het stroomde als een rivier, ik kon niet stoppen met snijden~
Vroeger, toen ik een klein meisje was, leek de wereld een vredige plek. Als je gevallen was maakte een pleister en een geneesbare kus van mama het goed... Dit is niet goed te maken met kusjes of pleisters. Ook ben ik erachter gekomen dat monsters niet onder je bed zitten maar in je hoofd, en weggaan, dat doen ze niet...
Sophie gaat op kamers en komt terecht bij Nathan. Ze moeten samen een klein appartement delen door een fout. Nathan loopt rond met een geheim wat niemand van hem weet, behalve Niels. Wanneer Sophie optrekt met Niels doet Nathan er alles aan om ervoor te zorgen dat die twee geen relatie zullen krijgen.