Byun Baekhyun, emniyet merkezinin tek psikoloğuydu ve aramızda birkaç bakışma ve tatsız tartışma dışında bir şey geçmemişti. O ufacık boyu, cılız vücuduyla tüm emniyeti çileden çıkarabilecek kabiliyete sahipti kendisi. Ancak hepsi buydu, benden iki yaş küçüktü, yirmi altı yaşında bir klinik psikolog olduğu dışında hiç...
"Ben Komutan Park Chanyeol. Bundan böyle, kralım Byun Baekhyun, benim en büyük yeminim."
Park Chanyeol, zehirli bir yılandı. Her an kanınıza karışabilirdi. Byun Baekhyun ise pençelerini arkasında saklayan naif bir aslandı. Kim Jongin, yeşil ve grinin uyumuydu. Gözleri donmuş bir orman gibiydi. Oh Sehun ise gün batımı gibi sarıydı. Soğumaya başlayan ama parlak.
uzaklaşmanın yasası kırgın dul kasırga solmuş resimler kaç yıl geçmiş hala güzel durur bir de PETUNYALAR EZİLMEZ muhtemelen
Çilekli sütümle aynı yerimdeyim yine. İnsanlar beni görmeye alışmıştı artık. Tıpkı onun söylediği gibi. Her gün aynı yerimde onu görmek için bekliyorum. * İçkiye alıştım mı? Ya da artık üstüne kusamayacağım için mi sakin midem? Sanki artık acın, uyuşturmadan aklımdan çıkmayacak gibi. * "Bana Channie diyor ki desene...
Evet, dedem koymuş adını. Amerika'ya gidip arabayı bizzat ilk elden aldığında kaldığı otelin önünde bir araba dururmuş, bir tekeri patlakmış. Ne zaman otelden çıksa ilk gördüğü o tozdan griye dönmüş araba ve üstünde kırmızı etiketle yapıştırılmış yazı. FLASH9. Dedem otelden ayrılmak üzere çıktığı gün, Pontiac GTO 1967...
Vay be, Feniks yanınca böyle oluyormuş demek ki diyorum. Niyeyse canım acıyor. / 2016 cover fanart cr @/septemberdraw
İlkbaharı kıskandıran bir papatyaydı ve her bir zerrem aşıktı her bir zerresine.
Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.
