Küçücük bir çocukken, Tanrı gözüktü. Ne ağlıyordum, ne gülüyordum. Heybetli yağmurlarını sardı üstüme önce, sicim sicim ağladım. Güneşle kuruladı, uzun saçlarımı, kahkahalar attım. Heybetli gölgesinde saklandım. Ben küçücük bir çocukken, oyunlar oynardım. Her çocuğun oynamadığı, kelimelerin bulaşamdı, büyüklerin kaçı...
"Basit bir harf topluluğuna indirgeneceksem şayet: Ilgın Araz'dan başkasına sığınmak sahte yüzlere sahte duygular yüklemekten ibaret. Ama diyorsan ki öyle bir anlat ki, ne olduğunu, kim olduğunu; harfler yaşayamasın, anlamlar ölsün, cümleler katil olsun. Yaşa beni. Herkesin bildiği soğuk, kırgın, kızgın, kaba kızın öt...
"Acılar mı yara oluşturur yoksa yaralar mı acıtır?" * Umutsuzluğun koynunda bir umut nefes almaya çalışan, kelimelerin elçisi. Acıya sığınmış ardından önünden adım adım her yerde onu takip eden. Kısaca, acının gölgesi. Umutsuzluklarla dolu umutlar dünyasına, hoşçakalın.