Gecenin ışığı, meleklerin kanadı, rüyaların aydınlığı aşkına... Işığın beni kör ediyor, ama sanırım bununla başa çıkabilirim. Çünkü bilirsin, Karanlık Gecenin Lordu'nun da rüyalarını aşan şeyler vardır. Kendisi tamamen bir rüya olsa bile.
Cama iyice yaklaşıp yağmur damlalarıyla ıslanmış camdaki yansımamın sarhoş gözlerinin tam içine baktım ve ellerimle kendi yüzümü tuttum. "Carmen," dedim kendi kendime, sanırım bağırıyordum ama sağır edici müzik sesi yüzünden kendimi ben bile duymuyordum. "Hayatını yoluna sokmak için tam üç ayın var."
Ölümsüzlüğe inanır mısın? Öldükten sonra tekrar dirilmeye? Bazen hayat acımasız olabiliyor. Yeni türlerle karşılaşabilirsin. İstemeden yeni arkadaşlıklar kurabilirsin. KORKMA! Onlar da İNSAN sayılır... Bu hikaye kafanızı karıştıracak. Artık dünya masum değil. Peki suçları neydi? Cevabı hikayede...
Milyonlarca insanın duymayıp, sizin duyduğunuz şey ne olabilir..? Bu gizemi çözebilir misin? Haydi bir bakalım :)
Sessizliğin çığlıklarını duyabildiğinde, gecenin aslında sandığından çok daha karanlık olduğunu görürsün. Ve karanlığı aydınlatacak bir ışık ararken kendini aşağıda seni sonsuzluğa karıştırmak için hazır bekleyen dev dalgaların olduğu uçurumun kenarında bulabilirsin. ✯✯✯ Hayatınızın bir anda çığırından çıkacağını bile...
Gecenin bir vakti durduk yere uykundan uyandığın ve izlendiğini düşündüğün o tüyler ürpertici anı hatırlıyorsundur. Etraf saati göremeyeceğin kadar karanlıktı ama pek iyi bir saat diliminde olmadığına emindin. Kalkıp saate bakacak cesaretin yoktu, görebildiğin kadarıyla odaya göz gezdirdin. Kapının önünde belirsiz bir...
Belki de gerçek olan şey rüyalarımızdır... Ve bazen uzun süren bir sessizlik milyonlarca kelimeden daha fazla şey anlatır.
Sıradan bir yaşamı olan garson kız Alyssa 'nın tek isteği, küçükken yangında kaybettiği ailesinin ölümüne kimin sebebiyet verdiğini bulmak. Ailesinin katilini bulmak uğruna hayatını değiştirecek bir antlaşma yapıyor. Çok güçlü şeytanlarından biri olan Lilith 'in içinde yaşamasına göz yuman Alyssa, sonradan yaptığı ant...
Hayaletlerin yalnızca hayallerden ibaret olmadığı ve bilinen tüm doğruların sınandığı bir gerçeklikte yıllardır süregelen yenilmez bir laneti mağlup etmek mümkün müydü? Peki ya insan tüm korkularının saklandığı sonsuz karanlıktan kaçacak kadar hızlı koşabilir miydi? Yoksa ışığa giden yolun sonu yalnızca ölüm müydü?
Zihnindeki kelimeler ilk kez anlam kazanabilmişti o an. Tam o an. Ruhunun geceyle karıştığı, karanlığın içinde yok olduğu, büyük gri bulutun ağladığı, ağacın aniden göğe doğru savrulduğu ve yaprağın yere düştüğü an... "Hangimiz Sarah?" ••• "Gerçeklerden kaçamazsın. Seni hep bulurlar, ne kadar iyi saklansanda..."