Öylece karşıyı izlerken sessizlik aramızda hakimdi.Daha iki günlük tanıdığım adamla ne konuşabilirdim ki?Derin nefes alıp hırkanın omuz kısmından tutup çektim.Öne doğru uzatıp gözlerine minnetle baktım.Kimileri umursamazdı.Sadece kendini düşünürdü.O ise beni düşünmüştü.İyi birine benziyordu.İnsan sarrafı gibi olmuştum...
"Sana bir şey söylemiştim,hatırlıyor musun?" Geldik asıl konuya! "Hafızam silindi.Dünden önceki her şeyi unuttum." "Öyle mi?" "Öyle." "Beni nasıl hatırlıyorsun o zaman?" "Sana gıcık olduğumdan unutmamışımdır." "Teveccühünüz hanımefendi.Hiçbir şey hissetmemenizden daha iyidir." ***