Ben, terk edilişi çocukluğumda tatmış bir kızım. Kimsenin beni gerçekten sevebileceğine dair içimde en ufak bir umut kırıntısı bile barındırmıyordum... Ta ki onunla tanışana kadar. "Seni seviyorum hem de her şeyden çok seviyorum." Sözleri kalbimi delik deşik ederken yolun ortasında durup kalmıştım. Hayatımda ilk kez...
Babamın tayini üzerine geldiğimiz bu şehirde hayatımın değişeceğini nereden bilirdim ki. Başta sevdiğimin bile farkında olmadığım o insan . Çoğu kez kurtarıcım bazen canımı acıtan bazen tehlikeli bazen bir çocuk misali alaycı ... O kaybolmasını istemediğim gölgem güneş olmasa da yanımda olsun dediğim karanlık göl...