Nefretin iliklere kadar ulaştığı yere, itiraz etmeden yürüyordu. "Ölmemi neden bu kadar çok istiyorsun? Ben sana hiçbir şey yapmamışken?" dedi. Gözleri buğulanmış korkudan titriyordu. "Basit." diye yanıtladı. Acımasızca bakan gözleri ona takılı kalmıştı. Genç kızın üzerine yürümeye başladığında kapattığı sandığ...
O zincirlenmişti. Neden ve nasıl olduğunu bilmiyordu. Tek bildiği yalnızlıktı. Ve tek isteği de bir mucizenin onu bulmasıydı. Onu bulması ve bilinmezlik içinden onu kurtarmasıydı.
Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydil...
'Yeni bir sayfa açalım' diyordu kadın umutsuz bakan bakışlarıyla. Fakat bilmiyordu. Yeni bir sayfa için, yeni kalemler gerekiyordu. Herkes biraz da olsa öfkelidir aslında. Sadece bunu açığa çıkaracak an gelmelidir. Unutmayın ki, o an elbet bir gün gelecektir. Sessizliği Resmetmek adlı kit...
"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."