Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
Defne geçmişini değiştiremeyeceğini biliyordu peki ya gelecek... İşte onu değiştirmeye yemin etmişti. Ailesini arkadaşlarını eski hayatına dair ne varsa herşeyi hepsini Kayseri ye terketmiş ve hayallerinin peşinden İzmir'e Yeni Başlangıçlara yol almıştı...
Canın acıyacak ki, büyüyebilesin. Bazı şeylerin değerini anlayabilesin. Tecrübe edinebilesin. Sen acına yenik düşmek yerine, ondan tecrübe almayı başarırsan kazanırsın. Çünkü en sağlam tecrübeler, acıdan kazanılır. Çünkü en derin yaralar sevdiklerin tarafından alınır. En sevdiklerin yar olur,yara olur,dünyan olur,düşm...