İsimsizler Şehri /11 'İ ÖLÜM GEÇE.
Ellerim gidiyor klavyeye, bir insanın son nefesleri gibi yavaşca. Yavaş ama bir o kadar da hızlı. Kelimeler bir bir hücum ediyor zihnime , zihnim ise puslu bir gökyüzü. Güneş geceye katilin boş bir bedene sapladığı son bıçak darbesini saplıyor. Gök , yarılarak aydınlanıyor. Gün bazıları için çiçek açarken , bazıların...