Yaşamım bir ip cambazı gibi; hayatın kulağıma fısıldadığı sessiz harflerle, satır çizgileri üzerinde dengemi sabit tutmaya çalışarak geçmişti. Murat, bu dengeyi bozdu. Aniden sonlandırdığı kulağıma çalınan müzikle satırlardan aşağı savruldum, harfler teker teker üzerime yığıldı. Gerideki enkaz devasaydı. Yıkık dökük...
Ülkem uğruna asker olmaktan bile vazgeçerim . Vazgeçtim de... Ülkem için bir köstebek oldum . Bu asker olmaktan daha zor . Çünkü askerken bir kimliğimiz vardır , kim olduğumuzu biliriz , biz buyuz deriz insanlarla tanışırken . Fakat ya şimdi ? Maalesef bir kimliğe sahip değilim. Ne olmam gerekiyorsa , kim olmam gereki...