"Stiles, biliyorum bencilce ama sana bir şey söylemem gerekiyor. Sanırım sana aşığım." "Lydia ama..." "İkinizi birlikte gördüm ve bu ikimizin sahip olduğu şey gibi değildi." "Lydia seni ne kadar uzun süre sevdiğimi hatırlıyor musun?" "Artık çok geç olduğunu biliyorum...Ben sad-" "Hayır, Lydia anlamıyorsun. Şunu bilmel...
Hep yalnızdım ben hiç arkadaşım yoktu benim bilyodumki dışarda benim gibi kişilerin olduğunu benim gibi kaçan kişilerin olduğunu ben hep gerçeklerden saklandım beni bulmasınlar öldürmesinler diye kaçtım dövüştüm yaktım öfkelendim kontrol edemedim ama öğrendim hiç olmayan babam yerine geçen adamdan öğrendim.
meraba arkadaslar daha önceden arkadaslarıma yazdıgım hikayeyi simdi buraya yazmaya karar verdim umarım begenirsiniz😊