Parmaklarımın doğuştan yetenekli olduğunu çok duydum. Yeter ki bir kalem ya da bir boya verin bana. Başka bir şeye ihtiyacım yok. Ama kalbim sevmeye yetecek mi bilmiyorum. Onun müziğini işiten parmaklarım titremeye başlıyor. Korkuyorum.
Önünde kalın çizgilerle çekilmiş yolun dışına çıkıp gerçek hayata temas etmek insana nasıl bir güç getirir? Bu güçle kalbinizin kendisiyle bile mücadele edebilir misiniz? Hayrankurgu görünümünde aslında herkesin bir yaş döneminde yaşadığı "ben bu hayatla ne yapıyorum" karmaşasına bir bakış ...
"...Başımı kaldırıp göğe baktığımda orada bizi görüyorum Leon, seni ve beni. Ancak parlayan ay ışığının altında tatlı bir hülyalar alemine yolculuk edebiliyor ve bundan gün içerisinde zararlı çıksam da, bilhassa gecenin ayazında ziyadesiyle keyif alıyorum..."