Bir anne ve baba çocuklarının yaşaması için her şeyi yapabilir.... Gerekirse bir ruhla anlaşma bile yaparlar... Kızlarının başına sardıkları bu laneti ancak küçük kızları bozabilir...
''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''
Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!
+Seni tanıyorum. Adını biliyorum. Etten ve kemiktensin. Güneş sıcak ve sarı. Sarı nedir bilmiyorum. Gözlerin mavi, deniz gibi, gökyüzü gibi... Ama mavi nedir bilmiyorum. Seni görememek acı veriyor bana.
Bu kitapta yapmak isteyebileceğiniz çılgınlar yazmaktadır.
Her insan rüya görür. Her insan hayal kurar. Her insan sever. Bağlanır. Terk eder. Ya da terk edilir. Ve her insan... 'Gerçek bir gülümsemeye sahiptir.' *** Hislerini kanlı duvarlar arasında saklayan bir kız. Duygularını kullanarak ölüme oynayan bir çocuk. Buzlu gri gözlerine rağmen, gerektiğinde alevle sarmalanabilec...
Bu non-fiction hepimizin gelecekte nasıl bir anne olacağı hakkındadır. Kitapta argo ve küfür vardır.
Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çür...
Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve ben...
