Kim Jongin'in milli bir atlet olmak gibi bir hayali yoktu fakat koşarken rüzgarın saçlarını dağıtmasını ve terini soğutmasını seviyordu.. Bu özgürlüktü. Do KyungSoo hep oradaydı; koşu sahasının çevresinde, sınıfının kapısında, kantindeki masasının çaprazında ve eve dönüş yolunun biraz gerisinde ama mutlaka tramvay dur...
"evet, sarhoşsun." dedi kalçalarından kavrayan ellerin sahibi. "bu gece ayrı bir hoşsun."
Hayatımda olan en güzel şeyin odamda sakladığım rock albümleri, cebimdeki sigara paketi ve masturbasyonu keşfettiğim zamanlar olduğunu düşünürdüm ama Kim Jongin, saydığım her şeyden daha güzeldi.
