Herkez hikayesini gülerek anlatırken sıra bana geldi. Nereden başlayayım dedim? En mutlu olduğun an dediler. Durdum öyle. Yutkundum. boğazıma bir yumruk vurdular sanki. Babamın ölümüne dedim. "Bu kadar mı nefret ediyosun" dediler. Nefret sandılar kin, hırs, nefret hissettiler. Babamdan hazetmediğimi düşündüler. Hayır...
Bir hikaye yazdım. Biraz hayatımdan biraz hayallerimden. Acı diye bişey yok aslında, siz izin vermeseniz kimse kılınıza bile zarar veremez. Acılarımızı biz seçtik aslında. Ama bunların olacağını bilmeyecek kadar kördü göz bebeklerimiz. Her insanın bir acısı vardır özelden ve açıktan acılar. Kimisinin acısını dinlerken...