πεταμένα μεσημέρια
Ξάπλωσα θλιμμένη, με εκείνο το βαρύ συναίσθημα και την άστατη ταχυκαρδία Σκέφτηκα "δες, έχετε συμφιλιωθεί" και χαμογέλασα αμυδρά στη σκέψη της θλίψης να μου κρατάει το χέρι και μένα να μη με νοιάζει Υπερτίμησα τον εαυτό μου θαρρώ γιατί, κλείνοντας τα μάτια κυριεύθηκα από τις ασχημότερες εικόνες το νοσηρότερο εφιάλτη τ...