Sizinde, bir ev işi sonrası müzik dinleyip yağmuru izlerken hayatınıza 15 bildirim ile damdan düşer gibi giren, nokta koymanıza bile şaşırıp doğru düzgün yazamayan şapşal bir seveniniz varsa bendensiniz. Eğer öyle biri yoksa da gelin, okuyup nasıl bir şey olduğunu hep beraber anlayalım. Ah.. Mesaj geldi yine. Neyse...
Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir...