« İstediğimiz her şey, korkunun diğer tarafındadır » Violet ve Theodore'un ruhları başka bir zamandan tanışıktı, kavuşmak için gün saymışlardı. Ve gönüllü bir esaret aşka dönüştüğünde bu tutkunun içinden sıyrılmak imkansız hale gelecekti. "Meleğim" diye fısıldadı. "Sen de beni bırakamıyorsun." *Alinti George Adair
"Ne kadar güzel olabilir sözüne verilecek cevap bir bakışta vurulacak kadar olabilir ancak. Vurulmak diyorum. Bileniniz var mı vurulmayı? Kim bilebilir bir askerden başka vurulmanın manasını? Peri'ye göz değirmek yeter vurulmak için. Bir camın ardından görmek yeter. Bahçenin bir köşesinden öbürüne Peri'nin yürüyüp g...
"Bir derdin mi var hemşehrim? Laf benimki de; bir derdin var ki ağlıyorsun tabi, de mi ya... ama söyle de beraber ağlayalım. Malum ya, derdini söylemeyen derman bulamazmış. Güzelmişsin de be! Meselenin aslı esası nedir yani, ha? Onu öğrensek de, ona göre bir yol bulsak, öyle değil mi?" "Hiç!" "Hiç mi? Eyvah öyleyse...
-TAMAMLANDI- Çocukluktan beridir sevdiği amcasının oğlu Ali ile evlenen Süreyya, düğün bittikten sonra hayallerini kurduğu eve eşi ile birlikte girer. Sonrasında beklenmedik bir şekilde Ali'nin zamansız ölümü ile karşı karşıya gelir. Bir sene boyunca onun acısı ile yaşamaya çalışır ve günden güne kahrolur. Aradan geçe...
O kızıl güzel, masamıza ilk oturduğu an içime kor bıraktı. Onu asla kardeşim olarak görmedim. Yüzündeki her bir çilin yerini ezbere biliyorum. Bir gün benim olacak. Tek yapmam gereken büyümesini beklemek. - Komşu çocuğu Barış- 8 yaşımdan beri her sabah onların kahvaltı sofralarındayım. Tam ka...
Ünlü bir iş adamı ve bir hayat kadını... Olacak şey miydi? Yolları kesiştiğinden beri biliyordu olmayacağını Leyla... Bunu en başından söylemişti ona Ömer ama gönül Ferman dinler miydi? Dinlemedi! Kıyamet gününün geleceğini bile bile yaşayan herkes gibi, o da kendi kıyametinin geleceğini bile bile yaşadı her gün a...
Ne büyük yorgunluklarımız vardı sevgilim... Ne yapıp edemediklerimiz... Ne pişmanlıklarımız ne hüzünlerimiz.. En yürek yakanı ise ne hasretlerimiz vardı bizim... Koyu ayazlara sürgün,gözyaşlarına mahkum... Taşınabilir portetif acı yaslarımız vardı... Dünyanın dört bucağında kendini hissettiren,derin yarala...
Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz...
Onun gözleri tutkuydu ; Lavlar akıyordu gözlerinden yüreğine , her baktığında yakıp kavuran ... Onun gözleri huzurdu ; Gece gibi kuytularına saklayıp , ışığı ile kutupyıldızı olup yolunu bulduran ... Onun gözleri mühürdü ; Gözüne başka bir göz , yüreğine başka bir yüreğin değmesine izin vermeyen ... *****************...
Kutsal... Kulağa üflenen üç nefesin, kimsesi olmayan ıssız bir bedene verdiği isim. Ve her nefeste tek temenni…tek dua…İsminle yaşa! Ben ismimle yaşamadım. Ne yaptıklarım nede yapmaya niyetlendiklerim yakıştı ismime.Kutsal amaçlarımda olmadı, savaşlarımda…Hayatta kalmak demekse yaşamak ,yaşadım! Ama ne doğrular kutsad...
