"Fakat ışığın girmesi aynı şu anda olduğu gibi..." elini yüzümün hizasına getirdi ve birden etraf aydınlandı. Ne yaktığına baktığımda çakmaktı. Şuan çok yakındık. Yerde olan elimi sıkmaya başladım. "...bir saniye sürmüş." Dedi. Sonra çakmağı kapatarak yanıma yaslandı. Derin bir nefes alıp verdim. *** Öncesi ve sonrası...
Hayat, umduğumuz üzere bize her zaman güzel şeylerin kapısını açmayabiliyordu. Ağzına kadar zehir dolu bir bardak da sunabiliyordu, içi merhem dolu bir tabak da. Bazen yalnızca birine sahip olabiliyorduk, bazen ise ikisine birden. İşte o zaman, biraz daha şanslı sayılıyorduk. Dünyanın en ağır yarasını da almış olsak...