ÖYLE İŞTE

Bir kerbela çığlığla sesleniyorum yesribin ölüm sessizliğindeki ruhuna ; Ben ki yetim ve yitik bir umut kervanına bel baglamis, varlığını susuzluktan serap görmüş gözlerime ab-ı hayat bilmişim.. Değer mıydı ? kalbimi kırık ,hanemi yıkık koymaya! Ey güneş yanığı toprakların kara yağız delikanlısı..

içimdeki palyaço'ya, sevgilerle.

ruhumun neşeli yanına ithafen.

Hayatıma Dökülen Yapraklar

Yaşıyorsak hayatı konuşmalıyız.Sorgulamalı ve düşünmeliyiz.Hayat bir yolculuk. Ne ile seyahat ettiğinize siz karar verirsiniz.Keyifle en önemlisi de sıkılmadan okumanız dileğiyle...