Kiedy Olav ze strachem wracał do rodzinnego domu, by po raz kolejny stanąć naprzeciw swojego okrutnego ojca, nie wiedział, jak wielką siłę jest w stanie w sobie wzbudzić. Tego dnia los pozwolił mu się o tym przekonać w wyjątkowo bolesny sposób. Uciekając przed śmiercią u boku maga Rovelina, przerażony chłopak jeszcze...
Osiemnastym rokiem rządziło z reguły wszystko, oprócz odpowiedzialności, przynajmniej tak twierdziła mama Olka. Miał wiele zasad, którymi musiał się kierować - i nadal, może było to lepsze, niż u Julka, który miał po prostu sam wiedzieć, co jest dobre, bo była tylko jedna odpowiednia droga w życiu. O tym się nie mówił...
"To, co wygląda na koniec, może być nowym początkiem" - Regina Brett Najwyższe notowania: - 8 miejsce w Literatura Faktu - 12.01.2017 - 7 miejsce w Literatura Faktu - 25.01.2017 - 6 miejsce w Literatura Faktu - 16.01.2017 - 5 miejsce w Literatura Faktu - 17.01.2017
Zbiór trzynastu krótkich, raczej niepowiązanych ze sobą tekstów, które nie zaliczają się ani do drabble, ani do prawomocnych oneshotów. Duża dawka ironii, symbolizmu i dziwactwa. Satyry. Interpretacja dowolna. Mimo wszystko nie brałabym tego za bardzo serio. Raczej z przymrużeniem oka. [ "Memento mori!" ] (2018)
Trwa korekta, czyli zamienianie wszystkich szatynów i brunetów miejscami. Dziękujemy za cierpliwość. [13/27] Czy wiesz, jak oswaja się demona? Cóż, Ellen Hamilton też nie. #3 w General Fiction - 15.05.2017 - Dziękuję! --- Opowieść do czytania z przymrużeniem oka, pisana dla zabawy.
krokus to symbol cnoty, miłości, nadziei, czystości, mistyzmu i światła. te wiersze nie mają z tym nic wspólnego. Praca bierze udział w konkursie literackim „Splątane Nici" organizowanym przez @adriananitaniteczka.
Roza nienawidziła dotyku, brudu, pytań, mężczyzn w krawatach i swojego pochodzenia. Dalia kochała poezję, kakao, alternatywny rock puszczany na starych odtwarzaczach i ciszę rozdzierającą chaos. Alan kochał Dalię i niebyt. Alan był sztuką i bólem. Alan nienawidził siebie. Praca bierze udział w konkursie „Skrzydlate S...
Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świ...
„Będziemy jak rodzina - tą samą krwią połączona. A nasza krew niczym struktura analogiczna - do tych samych celów stworzona. Byliśmy, jesteśmy, będziemy, z prochów powstaliśmy i w proch się obrócimy. W tej różanej herbacie zatopimy smutki, z talerzy zbierzemy ostatnie okruszki. Bo płynie w nas ta sama krew - żółta k...