"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidi...
"Rotamı kaybettim anlıyor musun beni?. Ruhum oradan oraya sürükleniyor. Belirsizlikler içerisinde yeni bir dünya kurmaya çalışıyorum kendime. En ufak darbede un ufak olacağım anlıyor musun?." Acılar içinde kıvranıyordum. Hayır hayır bu fiziksel bir acı değildi. Tamamen ruhsal bir acıydı. Bir düzensizliğin üzerine kuru...
"Umutsuz yaşamak, hayattan istifa etmektir." (Dostoyevski) Hiçbir zaman umudumu yitirmedim, Birgün beni seveceğine inanmıştım ama o gitti. Kim mi gitti? Babammm. Şimdi Onsuz bu şehirde Onsuz bir hayatta başlayacağım. Tam umudumu yitirmek üzereyken. O çıktı karşıma. ARAF KARAN... Kendisini karanlığa saklayan mavi...