"Onu meleklerimle dans ettiği için değil, isminin şeytanlarımı susturabildiği için sevdim." - Christopher Poindexter [original: weyhey_harry]
Okulun popüler kızı Anastasia.. Erkeklerin ilgisini her zaman çekmeyi başarmış, ilgi odağı olmayı her zaman sevmişti. Birisi hariç.. Peki Anastasia onu elde edebilecek miydi?
Herkes onun mutlu olduğunu sanıyordu. Aslında öyle de gözüküyordu ama değildi. Bunu bir tek ben fark edebilmiştim çünkü onunla gerçekten ilgilenen sadece bendim. Diğerleri parasından faydalanıp onunla eğleniyordu. Cidden bunun farkına varamayacak kadar kör müydü yoksa görmezden mi geliyordu? Ne olursa olsun buraya ait...
"Hani hep olur ya kitaplarda! Oğlan kötü çocuktur! Böyle bir cadde, mekân gibi bir yer falan vardır! Oranın sahibidir! Herkes önünde eğilir falan! Sonra bir kız çıkar! Böyle masum iyi niyetlidir melekler gibi prenses gibi-" Ada tam kendi hayatıyla kitapları özdeşleştiriyordu ki Emre'nin sinir bozucu sesiyle lafı yarıd...
Aşk bu kadar saf olabilir miydi gerçekten? Peki ya yolları kesişen iki genç bu dünyaya karşı el ele mücadele edebilir miydi? Yağmur ruhu çocuk kalmış, 21 yaşındaki sakar bir şirineydi sadece... Kıvanç ise ukalalığının altına sevecenlik gizlenmiş 24 yaşındaki bir çimen gözdü yalnızca... Kader ise bu ikisini bir araya g...