Karanlığa hüküm süren, aşka inanmayan , kalbi buz tutmuş bir adam. Korkusuz, mert, gözü kara... Savaş Karahan... **** Yorgun, yalnızlığına sığınmış, yüreği yaralı, herkese merhem olupta kendine çaresi olmayan, yıkık dökük, virane bir kadın... Nefes Saygıner... **** Aşk ikisine de çok uzak, nefret ise ikisinin ortak...
Kaldığım karanlık odaya güneş doğdu sanmıştım; yanılmışım oysaki... Kapıları ardından kapattığında anladım. Gidişinin üzerinden aylar geçti ama Utku dönmedi. Sevdiğim adam karanlığa hapsetti beni yeniden ve gitti. Ben ona bu kadar alışmışken onsuz ne yaparım diye düşünmeden gitti. Ve ben bir başıma kaldığım karanlıkta...