İnsan hayatından neden vazgeçer ki? İki farklı insan düşünün ikiside farklı nedenlerden dolayı hayatından vazgeçmiş. Araf; Babasının annesini en yakın aile dostu ile aldattığını kendi gözleriyle öğrenen. 25 yaşında ruhu çocuk olan bir adam. Esila; Geçmişinde ailesi tarafından onlarca kez sırtından vurulmasına rağmen...
"Deniz ile gökyüzünü ayıran o ince çizgiye astım hayallerimi. Bazen bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi. Bazen de yağmur yağdı, damlalar değdi tenime. Umut en güçlü silahımdı. Ben hep bekledim, o hiç gelmeyen gemiyi. Geleceği günün hayaliyle, ne dünler feda ettim. Bugünüm yarında, umudum onda kaldı." Sözlerimi bitirdi...
İçim acıyor biliyor musun? Sen öyle uyuyorsun ya uzaktan uzaktan, varlığımdan habersiz... İçim acıyor.. Hani demiştim ya sana, ölürsem kalp yetmezliğinden ölürüm diye. Neden biliyor musun? Çünkü sen yanımda olmayınca, sensizlikten ölüyorum ben. Kalbim bile yetmiyor kendine. Çünkü kalbim bile biliyor, sensiz atsa bil...
Güneş batarken sedyenin üzerinde duran telefonumdan bildirim sesi gelince birkaç saniye telefonuma boş boş baksam da tekrar dışarı çevirdim bakışlarımı. Ama ardı ardına mesajlar gelince ayaklanıp telefonumu elime aldım ve bilinmeyen numaradan gelen mesajlara baktım. Kimden: +905********* Karşıdan karşıya geçer gibi s...
İnsanın kaderi gerçekten de elinde miydi? İnsan kendi kaderini kendi mi seçerdi? Peki bizim için neden öyle olmamıştı? Kaderimiz başkalarının elinde oyuncak olurken biz kendi kaderimiz bizim elimizde diyebilir miydik? Diyemezdik, diyemedik de zaten! Çünkü bizim kaderimiz hiçbir zaman bizim elimizde olmamıştı. O, hep b...
Serinin ilk kitabıdır. 16.08.2018 - Mizah'ta 1. - Kitap düzenleniyor. Defne, hayatının yeni yılda da aynı mükemmel sıkıcılıkla ilerleyeceğini düşünüyordu. Ama bilebilir miydi bir gizli numara tarafından aranacağını? Kim olduğunu bilmiyordu, ama bulmaya yemin etmişti. Belki de bulur, kim bilir? Başlanma tarihi: 27...
Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm...
İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu...
Şu an tam olarak neredesiniz? Yirmi numaralı otobüsün üçüncü koltuğunda mı? Evde, okulda ya da iş yerindesiniz. Kısa bir mola verdiniz ve pencere kenarında bir fincan kahve içiyorsunuz. Belki de bir arkadaşınızla buluşmak için yola çıktınız. Ne kadar da sıradan bir gün, değil mi? Her şey son derece normal! Hiç düşündü...
Bir hata tüm doğrularımı götürmüştü. Yeni hayatımda doğrular ve masumiyet olmayacaktı. O içimdeki tüm iyilikleri yutacak kadar kötü ve karanlıktı. O artık benim karanlığımdı ve bende onu aydınlatacak ışık yoktu. Ayça Mutlu kendini babasına adamış sıradan bir genç kızdı. Babasını yakalandığı hastalıktan kurtarmak için...