Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarlarda bir erkek çocuğu yaşarmış ve her gün içermiş. Acısı bitene kadar, tüm şişeleri bitirirmiş. Bu günü ve yarını yokmuş, geleceği ise yetim bir çocuğun yarını gibi belirsizmiş. Gözlerindeki acımasızlık etrafa dehşet yayarmış. Herkes ona şeytan, ailesi ise serseri de...
Adam, şafak sökerken yığmıştı ölü denizlerini göğsüne. Tebessümüne giydirdiği kefeni ustalıkla yüreğindeki mezarlığa kabul etmişti kadın. Sessizliğin alevinde yanan adamla, adamın küllerinde matem tutan kadının hikâyesi... Ne bir sessizlik bu kadar sağır edici olmuştu, Ne de mâtem tutmak bu kadar ıssız kalmıştı. Şi...