▪️Kısa Kurgu▪️ O gece, o fısıltıyı duyduğum an anlamıştım aslında bir daha hayatımın asla aynı olmayacağını. O benden, beni dileniyordu. Beni istiyor, beni kendine mecbur bırakıyordu. O bana tutsaktı, bana mecburdu, bana muhtaçtı. Ama ben... Ben ona tek şifaydım. Her adımı telafuz edişinde kalbimin yerinden hoplam...
"Sen," dedi mimiklerini sabit tuttuğu çehresiyle. "Bana yürümüyorsun," dediğinde başımla onayladım. Hevesli bir baş onayı olmuştu bu, çünkü artık beni anlar gibi bir hali vardı. "Bana koşmuyorsun da," dediğinde gülümseyerek salladım kafamı bu sefer. Allah'ım sonunda ona takıntılı olduğum düşüncesinden sıyrılmıştı! "O...
"Yanın boş mu?" Umursamadı. Sadece omuz silkmekle yetindi. Aldırmadım ve gülümseyerek yanına oturdum. Defterine karaladığı şeyi incelemeye başladığımda kalemi defterinin üzerine attı ve "Kaç dakika var?" dedi. "Neye?" "Zile." "Hee...10-15 dakika vardır." Yine bir şey demedi ve önüne döndü. Ben de dersi dinlemeye başla...
"Aşık olunacak bir şey olmadığı için işime aşığım." ALAZ TUNA BAYRAKTAR Sonunda başarmıştım. Yıllardır hayalini kurup, uğruna emekler harcadığım mesleğime kavuştuktan sonra en başarılı restoran listesindeki ikinci restoranda şefliğimi almıştım. Tabi bu uzun yolda ne badireler...
Kafama çarpan turuncu topla dengemi sağlamak için hafif öne eğildim ve yavaşça arkama dönüp topun geldiği yere baktım. "Üzgünüm o kadar kısasın ki göremedim." Pişkin pişkin söylenip tekrardan atış yapmak için arkasını döndüğünde içimdeki Naz'ın bilerek frenlerini patlatarak az önce kafama gelen topu aldım ve iki eliml...
Gümüş rengindeki gözleri beni ilgiyle süzerken, "Neden tamircilik?" diye bir soru yöneltti. Birkaç saniye ölçercesine beklentili bakışlarına karşılık verdikten sonra, "Seni zerre ilgilendirmez," dedim sadece. Zaten benden daha iyi bir cevap beklemiyormuşçasına göz devirirken, "Normal bir kız neden tamirci olur ki?"...