Sanırım ben bu cesareti annemden almışım ki bir sabah sessiz sedasız yeni hayatım için kaçıp gidiyorum tek fark annem arkasında ona muhtaç olan beni bırakıp gitti , ben ise bana zulüm eden adı baba olan birini bırakıp gidiyorum. İşte özgürüm , belim rahatça doğruluyor kamburum yok , ağlamak yok ... peki neden mutlu ol...
Hakan ve Gazel'in, Zifiri karanlık ile gökkuşağının hikayesi. Küçük bir dokunuşla kalbi yakıp kül eden AŞK, mutlu hissettirdiği kadar acı verebiliyordu. Zira AŞK, acı çektirdiği sürece gerçekti. (Gülüşün kafamdaki karanlığı dağıtıyor. Kontrolümü kaybediyorum, neden seninleyken her şey başka oluyor?)
Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!