Öpüşü beni darmaduman edebilecek, yok edebilecek, lezzetli bir azabı verebilecek şeydi. Bir ateş yandığında, yakar. Yakarsa kül ederdi, yok ederdi. Oysa o, Tanrı'nın ateşiydi. Onun ateşiyle var oluyordum. "İstemem, istemiyorum.Durma, et."dedim nefes nefese, sesim boğuktu.Dudaklarına doğru uzandım aceleyle,benim nefe...
Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırak...
"Tekrar söyle, Alvina." Yerimde rahatsızca kıpırdandım. Ağzımdan kaçırdığım için zaten pişmandım, tekrar edemezdim. Çok utanıyordum. "Ben... Bir şey demedim," dedim. Yiğit ısrarla üzerime geldi. "Söyledin, sen az önce bana çok özel bir şey söyledin, küçük kız." Onlar için sessizce bir kitap açıldı. Sayfaları rüz...
Benliğini bir adama adamıştı kadın, varoluş amacı o adamdı, aldığı nefes, yaşadığı hayat o adamdı, öylesine değil ölesiye sevdi o Adam'ı...
Kadın adamın kalbine kuma gittiğini bile bile sevmişti. Bu kuma kitabı değildir. Burada ki kuma kelimesi adamın kalbi vatan aşkıyla doluyken bir kadına aşık almasını konu alıyor. " burası benim evim. Sen benim yurdumsun. Kaybetmemek için kan döküp, kanımın dökülmesine razı geleceğim kişisin. Kokun var ya yağmurdan son...
K_ Neden çocukken baktığın gibi bakmıyorsun bana. Neden bana sarılmıyorsun eskisi gibi. Ne zaman ağlasam hemen gelir bana sarılırdın. Bak şimdi ağlıyorum, öyleyse niye uyuyorsun?
"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan a...
Hazan, biricik annesi ile Maşuka Mahallesi'nde yaşıyor. Maşuka Mahallesi... Bir mahalle ne kadar sıcak olabilir? Dedikoducu, pardon... Halka bilgilendirme yapan bu kadar kokuşuk, pardon... Ponçik teyze varken? Gençler, ailelerine yardım için, mahallenin kafesinde çalışırken? Minik, masum aşklar doğarken... Herkes...
Gümbet mahallesinde yeni bir güne haberci olarak doğan güneş ile Çiçek tatlı uykusundan uyandı. Her zamankinde farklı bir gün olmadığını düşünerek yatağından kalkarken hayatın onun için neler hazırladığından bir haberdi. *** İşi için geldiği yerde hayatının bambaşka bir hale düşüneceğini bilseydi acaba yine de gelir m...
Evet gariptiler onlar,küçücük kalbine bi kızın aşkını sığdırmış bi oğlan,minik kızının büyümesini beklemiş kendini sığdırmıştı o kızın kalbine birlikte sarmışlardı yaralarını ve birlikte açmışlardı yeni yaralarını.
Yüzüne attığım tokat boş sokağın duvarlarında yankılanıp yeniden bana ulaştığında bağırmaya başladım. - Eğer bir daha karşıma çıkarsan abim olduğunu unutur ve seni buna pişman ederim. Sonra arkamı döndüm ve sokaktan kaçarcasına çıktım.sonunda kalabalık bi caddeye geldiğimde rahatladım. Artık her şey bitmişti evet ev...
*TAMAMLANDI* Tekrardan kıpırdanıp kaçmaya çalıştığımda, arkamdan sarıldı ve iyice kendine bastırdı. Dirseğimi sarhoş adamın karın boşluğuna tüm gücümle geçirdiğimde pek bir etki etmemişti. Birden belimdeki kollar geriye doğru çekildi ve büyük bir patırtıyla beraber kocaman bir feryat geldi. Yavaşça arkama döndüğümde...
Aşkı nerede bulacağınızı bilemezsiniz. Belki bir kütüphanede, belki okulda, belki de iş yerinde...Peki ya o sizi bulursa? Benim hikayemde de o beni bulmuştu. Mafya olan bir adam ve onun karanlığına ışık olan bir kadın... •11.12.2020 •Küfür içerir! •+18 içerir!