Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yü...
"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "...
Hayatımdan bıktım artık. O kalpsiz, merhametsiz ikizimden de. Eskiden ne kadar da iyi birisiydi. Noldu ona böyle? Neden benim sevdiğim meleğe daha fazla yakınlaştı? Ben onun sevdiği kişiyi bile bilmiyorum. Bir dakika, bir dakika! Diyelim sevdiği kişiyi öğrendim. Uf.. Sonra ne yapacağım? Hım.. Tabii ki de yakın davranı...