An gelir öyle bir hâl içerisinde bulursun ki kendini doluya koyarsın almaz boşa koyarsın dolmaz... Arafi yaşar hüznü ya da sevinci beklersin... Bir işaret bir yol umut edersin... Sen her şeyden bihaber araftayken ansızın bir şimşek çakar yağmuru haber verir... Ürperir yol bulamaya çalışırsın kendince... Koşarsın araft...
"Sen polise haber verdin ya kork benden kızım... çok pişman olacaksın çünkü senin hayatını mahvedicem anladın mı? O yüzden bu yüzü hiç unutma " demişti genç adam... Dinine bağlı Allah korkusu olan genç kız... Hayatı karanlıklar içinde olan bu adamı başına bela eder. Ama kaderin onlara oyun oynadığını ikisi de bileme...
Ben Rana Ataoğlu. Rahmetli Rahşan Ataoğlunun biricik kız kardeşiyim. Onunla girdiğim bu konaktan o benden önce çıktı. Kalbime öyle bir acı girdi ki bunun bir tarifi olamaz. Çocukken saçlarını taradığım oyunlar oynadığım aynı anda gelin olduğumuz ablamı ellerimle toprağa verdim. Ama artık korkmuyorum çünkü ben en büyük...
Duygularını rafa kaldırmayı hayat biçimi olarak seçen genç adam, sevmenin ne demek olduğunu bilse de sorumluluğunu almak istemez. Kendisi için biçtiği gelecek yalnızlık üzerine kuruluyken, hele kendi şeytanlarıyla savaş verirken hiç istemez. Tabi mecbur kalmazsa!.. Yaşantısının içine kötü bir tesadüf eseri giren Güli...