...Ayaqlarımda güc qalmadığından özümü dayandırdım, ətrafa göz gəzdirəndə parkda olduğumu gördüm. Bu park evimdən çox da uzaqda olmayan bir park idi. Ətrafda oturmağa skamyalar axtarırdım, hər kəs qəribə sima almışdı: bəzilərinin sifəti tamamilə qaralmış, ağzı, burnu, gözləri yox idi, bəziləri ağzı gülərkən gözləri ağ...
Dəniz-bəzən sakit, bəzən dalğalı, bəzən mehriban, bəzən isə qorxunc... Dəniz olmağı kim istəməz ki... Amma bəlkə də hər insan özü də bilmədən bir dənizdir.Acılarla, sevinclərlə, kiçik xoşbəxtliklərlə dolu bir dəniz. İçinizdəki o dərin dəryanı kəşf edin və limanınızda ancaq yaxşı insanların gəzməsinə çalışın...
