"Bulutların arkasına saklanmış bir hüzün... Dokunsalar ağlayacak; ama kimse dokunmuyor. Yağmur yağmıyor, acı dinmiyor. Şimşekler çarpıyor peşi sıra göz kapaklarına; saklıyorlar altında yatan parlak mücevherleri. Kulaklarında çığlıklardan yapılma bir ninninin sesi. Boğazında geçmeyen yumru. Gidiyor... Sırtında...
"Gözleri... Yeşilin en güzel tonu olan gözlerine baktığım ilk an, sanki sisli bir ormanda kaybolmuşum gibi hissetmiştim. Sisli, serin, ıssız bir ormanda... Öyle ki bir an nemli toprakların kokusu bile gelmişti burnuma. Karnım karıncalandığında, hâlâ gözlerine bakmaya devam ediyordum. Koyu yeşil gözleri, tüm güzelliği...
"Deniz ile gökyüzünü ayıran o ince çizgiye astım hayallerimi. Bazen bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi. Bazen de yağmur yağdı, damlalar değdi tenime. Umut en güçlü silahımdı. Ben hep bekledim, o hiç gelmeyen gemiyi. Geleceği günün hayaliyle, ne dünler feda ettim. Bugünüm yarında, umudum onda kaldı." Sözlerimi bitirdi...