Adımlarım bir hayalet gibi hissedilmezken nefesim, bıraktığım adımlarda can buluyordu. Sınırlı attığım adımlarım cansız bir iskeletten farksızken durdum. Nefes almak için elim boğazıma gittiğinde onsuz bir nefesi bile Tanrı bana çok görüyordu. Ben, nefes alamıyordum. Her attığım adımda nefesim sıklaşırken karşımda be...
Döngü #1 Boşluk! Yaşadığım hayatın tam anlamıyla tanım bulmuş hali. Her şeyi öğrenmenin verdiği hazla omuzlarımı dikleştirdim. İplerini çözdüğümü sandığım bir oyunda kördüğüm atarak oyunun kartlarını yeniden dağıtmıştım. Bütün bu olanları çözmeye çalışırken hala olayı açmakta diretiyordun. "Her şey çok açık değil mi...