BARDZO PROSZĘ O NIEPLAGIATOWANIE TEGO OPOWIADANIA jeongguk nie potrafi przypomnieć sobie kiedy świat całkowicie stracił dla niego barwy; wszystko pozbawione zostało sensu. a skoro wie, że jego życie nie potrwa już zbyt długo, postanawia napisać do nieznajomej osoby mieszkającej w jego głowie od dłuższego czasu; do chłopaka, w którym zauroczył się, gdy tylko go zobaczył. w końcu nie ma już nic do stracenia, tak czy inaczej planując zakończyć swoje cierpienie. nie spodziewa się jednak, że jego obiekt westchnień któregoś dnia odpisze na jego wiadomości, które wysyła do niego codziennie o tej samej, późnej godzinie. i mimo że z każdą kolejną rozmową na jego ustach pojawia się coraz większy uśmiech, nie potrafi przekonać samego siebie, że nie powinien ze sobą kończyć. nie potrafi uwierzyć w to, że naprawdę ktoś jest zainteresowany jego żałosną egzystencją, że ktoś nie nienawidzi go, nie chce jego śmierci. started on 27.02.19, ended on 12.06.19 [trigger warning] depression; self-harm; suicidal thoughts; suicide książka nie ma na celu promocji samookaleczania się czy samobójstwa #1 ㅡ yoonkook 190611 #1 ㅡ sugakookie 190606 #1 ㅡ sad 190626 #1 ㅡ depression 190706 #1 ㅡ twitter 200625
100 parts