"Çirkin!" "Evlat olsa sevilmez..." "Yüzüne bakamıyorum." "Şunun tipe bak, şeytan çarpmış!" "Sidikli seni." "Aptal!" "Bu çirkinlik doğuştan mı?" "Kıçım bile senden güzel!" Her gün, her yerde, herkesten ve her zaman bu kelimeleri işiten bendim. Yüzüm yüzünden arkadaşlarım olmayan bendim. Kimsenin çirkin olduğu için yanına gelmediği bendim. Peki benim suçum neydi, çirkin olmak mı? Hayır, benim suçum bu yüz ile normal bir hayat yaşamak istememdi. Herkes benimle dalga geçerken, tek başıma kendimi savunabileceğimi sanmaktı. Ne de olsa ben kimdim ki?