Boodschap

19-4-02 wanneer mijn zoontje geboren was. Lag ik effe op bed terusten het was winter koud. De ramen waren dicht.

Het is was de paradijs zoo mooi te woorden. Wij zaten onder een boom genieten van de omgeving. De grond begon te trillen een diep gat ontstond er. Eindeloos diep met een stank van....... Een gat waar een persoon in kan. Kwam er een zwart fing uit groote van eem kin van 7/9 jaar uit alle moois wat je zag begon dood te gaan en de kleuren gingen weg. Hij zij tegen mij ik heb een boodschap voor u uit de toekomst. Dst kuide als volgt joew geest zal nooit verrijking vinden. Nooit dood ggaan.

Daar zijn wij niet blij mee.

De hemel barste los zware onweersbuien. Een witte paard glinsterend van licht met de magerehein (engel des doods) zat er op hij zij wees niet bang. Ik doe je geen kwaad. De boodschap klopt. Wij alle engelen staan u bij, de hemel splitte in tweeën. Ene helft met de gevallen engelen. En de andere kant de goede. Gabriel engel des boodschappen spr