"Herkes gitti ben kaldım" cümlesini oldukça gerçekçi bir şekilde yaşıyorum şuan. Burada olduğum, dile kolay, koskoca 5 yıl boyunca konuştuğum, kitaplarını okuduğum, takipleştiğim hiç kimse kalmadı. Kimisi artık uğramıyor, kimisi artık yazmıyor kimisi ise yazdıklarını da kendiyle götürüp ortadan kayboluyor. Buranın eskiden bana verdiği o samimi his de kayboluyor. Artık hevesle yazdığım o günlere de çok uzağım. Şimdilik buranın bendeki yeri hatırına burada olsam da gelecekte nasıl olur bilmiyorum. Belki bir gün ben de hiç uğramam. Sadece buranın o sıcaklığını, hareketliliğini çokça özlediğimi fark ettim. Belki bu kadar kimsesiz hissettirmesinin sebebi sadece büyümüş olmamız ve o eski çocuksu heyecanları taşımıyor oluşumuzdan kaynaklanıyordur.
Ah her neyse, gece gece bir uğramak istemiştim şimdi olana bakın -,-
Kendinize çok çok iyi bakın!!