...Bazen kafamı yarıp o sis bulutunu serbest bırakmak istiyordum. Bir vampir misali beynimi emiyordu. Öyle boş hissediyordum ki bazen, 'Tamam' diyordum, kalmadı. 'Hepsini aldı. O kazandı.' Ama o bana inat yapar gibi illa bir parça düşünce bırakıyordu kuytu köşelere. Bu bir bedensel engellinin sadece düşünebilmesi gibiydi. Canını yakıyordu. Ama bunu hiçbir sözcükle dile getiremiyordun. Beynimdeki şeytanın tam olarak yapmak istediği buydu. Canımı yakıp pes etmemi istiyordu, ona itaat etmemi. Ama inatçı kişiliğim pes etmeyecekti. O çabalıyordu en azından. Şeytan beni istediği kadar kışkırtabilirdi. Yaşama direncimi kıramayacaktı.