Dilruba.

Shawn <3

Ya bir müzik videosu bu kadar anlamlı olamaz oturdum ağlıyorum şu an ay. Gerçekten dengesizleştim Shawn napıyon SHAWN 

Allahım şarkı mükemmel...
          Çok mükemmel yemin ederim çok mükemmel.
          Dinlerken çok ağladım.
          Biri bana yardım etsin...

"Hadi, koşsana! Geç kalacağız!" Soluklanmak için dururken kahkahalar atarak yanıma ulaştı. "Derse on dakika kalmış, gülüyor bir de!" Sinirle nefesini üfledim.
          
          "Tamam, sinirlenme. Bak geldim. Bu arada..." dedi sona doğru muzip bakışlar atarak. "Alnına çamur var. Anlamıyorum ki kafanla mı koştun?" Birkaç adım yaklaşırken nefesimi tuttum. Dikkatlice saçımı geriye itip alnımdaki çamuru sildi.
          
          Göz göze geldiğimizde ikimiz de irkilerek geri çekildik.
          
          Bir süre kaldık öyle.
          
          Sonra, Umut geç kalacağımızı hatırlamış olmalı ki, kolunu uzatarak "Gel," dedi; "koluma gir. Biraz daha oyalanırsak geç kalacağız."
          
          TNHMB dinleyerek yazdım ehuehuehu. Gelecekten kesit :)

Az önce arabayla giderken bir sey dikkatimi çekti. Engelli bir adam, başka bir adam bank gibi bir yere oturttu onu. Tezgah engelli adamın. Bazılarımız -buna ben de dahil- birkaç gün sonra bitecek bir küslük için moralimiz bozuk dolaşıyoruz, bu süre birkaç ay ya da birkaç yıl da olabilir, böyle şeyler için üzülüp kahroluyoruz; adam o haliyle para etmeyecek şeyler satmaya çalışıyor. Mecbur... Oysa biz üzülmeye mecbur bile değiliz. Bir kalp kırıklığını, bir kötü olayı unutmak bir kararımıza bakar. Nankörüz.

Kırık ve un ufak olmuş cam parçaları batarken göğsüme, sadece "Geçecek." diyebilecek gücü buluyordum kendimde. Göğsüme batan o önemsiz, müsvedde saydam parçalar kesikler açıyordu yine de ruhumda. Hareket etmesem ruhumun bir paçasına takılı kalıp canımı yakıyordu; kurtulmaya çalışsam bir daha düşüp derin yaralanacağım diye kalbim büyük bir korkuya mahpus kalıyordu. Zordu vesselam, söküp atmaya çalışmak... Hem, insan, artık kalbinin parçası olmuş şeyleri nasıl silebilirdi ki? Bir çırpıda? Düşüncesi bile komikten öteye geçemiyordu.
          
          Lakin, belki de bir yerden sonra kalp yoruluyordu; ruhu olmasına rağmen, keskin cam parçalarını taşımaktan... Belki de atmak zorundaydı, varlığından; sahip olduklarını... Canını yaktıktan sonra ne anlamı vardı sevginin, sadakatin?
          
          Ama kalbim, aynı zamanda şunu bilmeliydi ki, cam kırıklarıyla son umut kırıntıları da yok olacaktı...
          
          Sonsuza dek.
          
          
          Şimdiki ruh haliyle yazdım böö. 3. Bölümde ILHAM GELMIYOR

@-Gunduzsefasi- Seni çok seviyorum güzellik ❤️ yazsan da, yazmasan da mühim değil. Yine de seviliyorsun ☺️❤️

Sabah erkenden kalkacağım, şarjım 7, ama mutluyum. Uzun zamandır hikayeme göz ucuyla bile bakmadığım için, biraz paslansam da, bir şeyler yazabildim :) Ve fark ettim ki, benim şu anki çekirdek aileme biri katılınca oluyor bu. Birden güç alıyorum, ilham geliyor, ve bir bakmışım bir oturuşta 300-400 kelime yazmışım. Belki biraz az olabilir, ama neredeyse 3 aydır bölüm atmayan ben için büyük bir adım. Okuyan olur mu bilmiyorum, ama takipçim ya da okuyucum, sizleri seviyorum  <3