🤍  

Bazen öyle sanıyor ki insan, eskisi gibi olabilir  her şey... Olmaz halbuki olmaz tüketip de geçtiğimiz onca şey eskisi gibi olamaz ben sadece denemek istedim farkındayım olmayacağının ben hala gözlerini bıraktığın yerde arıyorum


Biliyorum gideceksin bir eylül ayında ve günün herhangi bir vakti gideceksin ne eski bir şarkı engelleyebilecek gitmeni ne de yalnızca gözlerimde sakladığım aşkım usul usul ve ağırbaşlı adımlarla gideceksin her adımında gitmenin acısı yankılanacak sokakta bir törendeymişçesine görkemli bir yürüyüşle gideceksin ve ben çocuklar gibi bakakalacağım ardından sen geriye dönüp bakmayacaksın gideceksin yalnızca gözlerimde sakladığım aşkımı, sükuta kurban vereceğim. "Keşke " diyeceğim sonra ve her seferinde, tekrar tekrar "keşke" diyeceğim söylenmemiş sözlerin ateşi yakacak tüm bedenimi engizisiyonlarda kurban edileceğim her gün geç kalmış infazın korkusu kemirecek beynimi duvarlara bakıp hayıflanacağım biliyorum gideceksin puslu bir eylül ayında gideceksin gözlerinle birlikte, saçlarınla birlikte gideceksin geride seni hatırlatan bir tek kelebek kalacak gözlerimi her şeye kapatıp bir tek kelebeklerin kanatlarına bakacağım özlemle sana olan  özlemimle ilan edilmemiş bir aşkın hüznünü bırakacaksın geride o hüznü taşıyamayacak kadar yorgun bir adamı sonra yaşamak dediğimiz saltanatın soytarılığı kalacak üzerimde sihirli sözcüklerin avuntusuna bırakacağım boyalı yüzümü kimse fark etmeyecek seni seni en kuytu bakışlarımda saklayacağım seni uykusuz gece yarılarımda saklayacağım başlayıp da bitiremediğim yazılarımda bir radyo istasyonunda art arda çalınan ortadoğu şarkılarında sen gideceksin ve aslında gitmelisin de hem de bir eylül ayında gitmelisin şehrin gece lambalarında dans etmeli veda bakışların korkularımla yüzüstü öylece kalakalmalıyım basık bir kenar mahalle kahvehanesinde aşkınla demlenmiş sıcak bir çay içmeliyim küfürler saçıp etrafa belalara bulaştırmalıyım ağrılı başımı yokluğuna alışmamalıyım