☪️

dudaklarından varlığıma yok mu bir kal izni

Boş bir vagon bulsam girip içine ağlarım
          Tersiz ve telaşlıyım
          Yolun sonuna doğru
          Kopup dört yana dağılan
          Tesbih parçaları gibiyim.

İkimize de yetecek kadar büyük bu şehir
          Hatta ikimizi de kaybedecek kadar
          Küçük bir yerlere gitme hayalimiz var
          Kaçmak değil adı, varmak
          Birbirimizde bulamadığımız şeyler var ama
          Umduğumuz şeyler de var
          Zaten benden ne kadar farklı olabilirsin ki?
          Bir şiiri şairinin sesiyle dinlemek
          Ve büyük bir kentte seni düşlemek
          Anılar canlı varlıklar gibi geliyorlar bana hep
          Bazen seni dünyalar kadar sevindirip
          Bazen de hem de tam da aynı yöntemle
          Canına okuyorlar
          Seni derken beni kastediyorum
          Sevgilim bu aralar çok içten söylüyorum
          Şehrin her tarafına yayılmış kokun
          Ya da ben her şeyi sen kokluyorum
          Uzun apartmanlarda bastırıyorum yalnızlığımı
          Sessizce sesleniyorum sana, sesim çıkmadan
          Hafif bir yağmur ıslatıp tarıyor bugünlerde saçlarımı
          Israrla duymuyorsun beni
          Ve biraz daha sessizleşiyorum
          Sevgilim bazen çok korkuyorum
          Birikmiş her hissimin ağırlığını taşıyorum ceplerimde
          Ama kimseye anlatmadım bildiklerimi
          Kim ne düşünürse düşünsün istediğini
          Aynadan görüyorum bugünümün gerçekliğini
          Ve kesinleştiğini
          Dalga geçiyorum yine çiçekçilerle
          Yerlerden hatıralar topluyorum
          Ellerim çatlamış soğuktan
          Bugün seni çok özlüyorum

Yalnız bir adam olup, ufka bakıp seyre dalıp sonra yürüdüğüm yollarda seni bulmaya çalıştım.

"Bir kuş çiz yavrum yüzüme gözyaşınla
          Bir kuş tel tel kirpiklerim kanat olsun
          Bir kuş çırpınan kalbi dudağımda
          Bir kuş yavrum sıcaklığın beni bulsun.
          Bahar gelmiş balam benim
          Bahar gelmiş dayanmış
          Dalda yaprak bebeciğim
          Suda köpük uyanmış
          Kuzulara özenmiş kızım benim
          Körpe sesler dinlenmiş
          Ay ışığında yanmış yavrucuğum
          Onun için beyazmış."

"Kırılmak puttan eskidir. Artık İbrahim'e dargın değilim."

Tüm benliğimi kaybediyorum.

Boynu bükük martıların kanatları sol göğsümün içine senin cesedini taşıdıklarından bu yana aslında sen ölüydün,herkes bu yüzden göğüsümü deşmek istedi. 
          Senin cesedini çalmak...
          Yok etmek...
          Ve,benden koparmak için. 
          Külü, içimin gök yüzlerinde uçuşan ruh senin miydi? Senin olmasaydı içimin yüzlerindeki gök bu küllerin üstüne yıkılırdı. Ben bilirdim. İçi mayınlanmış bulutlardan aşağıya senin küllerine göz yaşı akar, mavisi denizi dalgalandıran gökyüzünün bileklerinden kayan yıldızlar küllerini parlatırdı. Fakat senin küllerinin rengi mavi olmayacak kadar kıvılcımdı.
          

Ama ızdırabım sende.

Yar benden ayrı düşse yaşayamazmış.