O, Muhteşemdi veHarry'nindi...

Mavi gözleri sinirlenince koyu, ucu bucağı olmayan bir okyanusa, sevinince ise ışığını, maviliğini her tarafa saçan gökyüzüne benziyordu. Hafif esen rüzgar saçlarını azıcık havalandırırken okşuyordu. Buda saçlarının daha havalı görünmesine neden oluyordu. Dudakları yeni ıslatılmış ince ve pembeydi. Boyu normaldi; ne küçük bir fidandı o nede büyük bir ağaçtı. Ayakları boyuna nazaran küçücüktü. Harry'nin elleri sarmalıyordu o küçük ellerini. Ayakları gibi elleride küçücüktü. Sesi ise inceydi. Adeta bir çocuğun annesinden oyuncak isterkenki sesine benziyordu. Bu ince ses onu dahada tapılası yapıyordu. Çene kemikleri oldukça belirgindi. Zayıflıktan çıkmıştı büyük bir ihtimalle. Kulağınım arkasına tıkıştırılmış bir sigara  vardı her zaman orada dururdu. O, tek kelimeyle muhteşem bir varlıktı. Belirgin çene kemikleri, küçük ağzı, ince dudakları, tatlı sesi, mavi gözleri, dağınık saçları, beyaz teni, orta boyu, küçük elleri, minyon tipi, çizgili tişörtleri ve askılı pantolonlarıyla büyülüyordu herkesi. Resmen bir sanattı o, portresi çizilmeliydi kesinlikle. O buruk, yan gülümsemesini yolladı ona hayranlıkla bakan kişilere. O gülümsemesiyle feth etmişti kalpleri. Ve şimdi daha da genişlemişti gülümsemesi. Çünkü o geliyordu; sahibi. Yani onun olan, ona ait olan güzellik geliyordu. O yeşil gözleri yetmişti Louis' i kendins aşık etmeye. Kıvırcık marul gibi saçları ise daha da harikaydı. Her bir parçasına kadar aşıktı onun. Birbirlerini tamamlıyorlardı. Mavi yeşil olmadan yeşil mavi olmadan yaşayamazdı. Onlar bağlanmıştı bir kere bırakmazlardı birbirlerini. Kücük eller büyük onu sarmalayan ellerle tamamlanıyordu adeta. Uzun bacakları vardı marulun. Bun onu daha çekici yapıyordu. Onlar öylece duran iki elektrik direğiydi. Fakat bilmiyorlardı ki onlar sayesinde milyonlarca ev ışıldıyordu. Ne mavi doymuşyu yeşile, ne yeşil bırakmıştı maviyi...