Dolarlar $

mutsuzum ama bir yandanda içim rahatladı.deliler gibi ağlıyor olabilirim ama bir yandanda evet diyorum yoksun ve kesinleşti.bir daha o kişinin hayatında arkadaş dahi olamayacaksın.üzücü evet hemde derinden üzücü.çünkü kimsen yok.oda yok.o bir başkasının hayatında.başkasına karşı bir şeyler hissetmekte.sen olduğun yerdesin yine.hep burdaydın.gidemedin.ama bu bulundupun noktada yaşamyı öğrenmen gerekiyor.sevitor olabilirsin ama yapçağın her adım karşındaki kıza karşı bir saygısızlık.zor.çok zor. ama hayat bu.

hiçbir insan başka bir insanın önünde bütün deliliklerini, ruhunun bütün korkunç taraflarını bu kadar açıkça itiraf etmek cesaretini gösterememiştir.Ben eğer bu cesareti gösterebildiysem seni hudutsuz, uçsuz bucaksız sevdiğimden, seni kendimden ayırt edemediğimdendir.Ben o yazdıklarımı ancak sana yazabilirdim. Çünkü şu kainat denen nesnenin içinde en çok sevdiğim yürek, üstüne en çok titrediğim insan kalbi senin göğsündekidir.

Yazdıklarımda; çaresizliğinize çareler arıyorsunuz; oysa ben çaresizliğimi yazıyorum, siz onları çare sanıyorsunuz.
          
          Sevgi bir miras değildir ve kimseden kimseye kalmaz. Hayat verilmemiş bir sözü tutmaktır. Kimi yazar kimi yaşar..
          
          Yani demem o ki öyle bir söz yazarsın ki bütün bir hayatı anlatır, Öyle bir hayat yaşarsınki bütün sözler anlamsız kalır
          
          

Yeni bir posta
          
          
          Belkide bizim sevilmemiz ;
          
          İdam masasında ki adama, çok yaşa demek kadar mantıksızdı,
          
          Bir kelebek olup, bir kişiyi ömrümüze sığdırmak kadar aptalca,
          
          Yırtık bir pantolon cebine umudumuzu koymak kadar sakarca,
          
          Birimiz gündüz birimiz gece olup kavuşmamız kadar imkansızca
          
          

İyi geceler.
          
          Bomboş sahte sevgiler... Sırf zaman geçsin diye yapılan ilişkiler... Birbirini kaybetmekten korkmayan, önem vermeyen insanlar... Sevmenin, sevilmenin değersiz olduğu çağa denk geldik.

Buda Son postum 
          
          Hani kulaklığını takarsın ama bir kaç şarkı ardından kapatırsın. Ya da sıkılırsın ve film açarsın. Film çok güzeldir ama 10 dakika da kapatırsın. Tüm yemekleri yemek için sofraya oturursun ama iki lokmada sofradan kalkarsın. Dışarı çıkarsın ama bir kaç sokak sonra eve dönersin. Bilgisayarda zaman geçirmek istersin ama site adı yazamayacak kadar bunalmışsındır. Birşeyler yazmak istersin ama elin bile kalem tutmaz olmuştur. Arkadaşlarınla konuşmak istersin ama "merhaba" diyecek halin kalmamıştır. Ağlamak istersin ama göz yaşların içine akmaya başlamıştır. Uyumak için yatağa yatarsın ama göz kapakların ihanet etmiştir sana. Öyle bir boşluktayım işte. Hiç bir şey yapmak istemiyorum. Hissizleştim, dayanamıyorum.
          
          

Çevrenizde sizi yanlıs anlayan insanların çok sayıda olması hem tuhaf -bütün bunları ben mi topladım basıma diyosun- hem de çok sinir bozucu hele ki bir de alıngan ruhlu biriysen eyvah. bi tarafın düsünme diyor, önemseme; diğer tarafınsa neden böyle oluyor diye kendini suçlar vaziyette.  tam da buna uygun demis Eddi Anter kitabında: "Ögrendim ki kelimelerle anlasmanın imkânı yoktur. Bir insan bir baska insanı da anlayıp, çözemez. Sadece varsayımlarıyla bildigini sandıgı sahte bir dünyayı yaratabilir. Herkese hem farklı yönünü gösterensin, hem herkes seni, kendi görmek istedigi özelliklerle görenlerdir...''

Ne demiş şair. Mutluluğu benimle bulan benimdir gerisi misafir.