Cesare Pavese şöyle diyor :
İntiharı düşünen bir insan için en kötü şey kendini öldürmesi değil, bunu düşünüp yapmamasıdır. İntihar düşüncesine -bir alışkanlık hâline gelen intihar düşüncesine- yol açan manevi çöküntü kadar aşağılık bir şey yoktur.
Herkes kendi yalnızlığını yaşar, kimisi olup biteni kavrayabilmek için köşesine çekilip hayata uzaktan bakmayı tercih eder. Tablosunu bitiren ressamın, tabloyu birkaç adım geriden incelemesinin sebebi de budur. İnsan uzaklaşıp yalnız kaldığında çiçek gibi görünen şeylerin aslında bütün resmi bozduğunu anlar. Yalnızlık cesaret örneklerinin en muazzamıdır, gerçeği görebilmek adına.
"Mide, beyinden akıllıdır. Çünkü mide kusmayı bilir, beyin her pisliği yutar" diyor Cengiz Aytmatov. Beynin en kötü özelliği bu. Bir boşaltım sistemine haiz değil. Giren her fikir, iyi ya da kötü içeride kalır, dışarı atamazsın. Görmezden gelir daha az düşünürsün ama yok olmaz, yok eder.
Pers mitolojisinde efsanevi bir kuştur Butimar. Sıvı ihtiyacını deniz suyu ile karşılar. Denizi o kadar çok sever ki, deniz kıyısına konar, kanatlarını açar ve tek başına oturur denizi seyreder. Denizin bir gün kuruyacağından korkar ve bu korku yüzünden hiç su içmez. En sonunda da susuzluktan ölür.