En büyük yaram ne biliyor musunuz ?
Artık başımı Annemin kucağına koyarak içimi dökemiyorum,Babamın kıskançlık içeren sözlerini duyamıyorum,Abimin sevdiğim çocuğa sataşmasını izleyemiyorum,Ablamla alışveriş yaparak tüm gün ordan oraya deli danalar gibi koşturamıyorum.
Akşamları o sıcacık yemeklerin dumanını kokladığım sofrada artık tek başıma gözümün yaşını sile sile iç çekişlerimin içinde hapsolmuş,yüreğimin ağrısıyla bir umut uyanırlar diye bekliyorum.En büyük korkumsa,her ağladığımda gözümün yaşını silecek tek ellerin benimkiler olması...
İçim acıyor be O kadar acıyor ki,kelimelerle anlatamıyorum gözlerime baksanız anlarsınız zaten.Etrafa neşe saçan Asel uyanmadıkları bana o içimi eriten gülümsemeleriyle bakmadıkları her saniye,her dakika,her saat,her gün acı çekerek yavaşca ölüyor.
Abi,gece gözlerinde yansımamı görmeyi özledim.Abla bana o çok sevdiğim boncuk gözlerinin içine doldurduğun şefkatle bakmanı özledim.
Hani bana kıyamazdınız hani ben en kıymetlinizdim O zaman neden izin veriyorsunuz gün be gün çökmeme
Neden göz yaşlarım içinde boğulan kalbimi kurtarmıyorsunuz ?
Neden,beni bu kos koca dünyada yalnız bırakıyorsunuz !?
Annem gitti Babam gitti siz de mi gideceksiniz beni bırakıp ?
Gitmeyin,giderseniz beni de alın yanınıza.Ne olur beni sizsiz bırakmayın...