War The Nur

Acaba.. neyse boş ver saçmalıycam yine...

Sen bakma böyle hüzünlü şeyler yazdığıma ben çok gülerim ve gülerken kimse yalan olduğunu anlamaz...

İçim gidiyor için başkasına gidecek diye...

İçip içip herşeyi çift görürken fotoğrafını açıp baktığımda sen hala tektin

İçimin sızladığı geceler yorgana sımsıkı sarılır sessizce izlerim duvardan dökülen terleri bazen güneş doğmadan uyuyamam artık düşünmekten başıma giren tarifsiz ağrılar da cabası nasıl yapıcam nasıl başa çıkıcam hiç bilmiyorum galiba yavaştan deliriyorum...

Bir kız var bir anda hayatıma girdi ne yalan söyleyeyim korktum çünkü bu kız farklıydı çok güzel seviyordu benim annem babam yok alışık değilim yani sevilmeye ne yapacağımı şaşırdım nasıl yaparım ederim derken bi anda 11 ay oldu  bir insan taparmı birine ben taptım onu üzmekten çok korkuyorum ve korktuğum için üzüyorum sesimle uyumayı çok seviyor ha bide  bir gülüşü var dünyalara değişmem utanınca gözlerini kaçırıp alttan gülmesi bide geceleri sessiz ağlaması var bana sığınır bana ağlar ben bu kızla evlenmeyipte ne yapayım işte şimdi üniversiteye gidicek ben büyüttüm onu umarım sizinde böyle bir sevdiğiniz olur yoksa hayat cehennem size sığınıcak birini bulun hayalleriyle oynayıp yarı yolda bırakmak için ilişki kurmayın ben 21 yaşındayım ama hayat tecrübem 50 yaşında ki adamla aynı...

Neden mi yazıyorum çünkü artık içimi dökecek yer bulamıyorum belki yazarsam bana iyi gelir rahatlarım yada daha beter olurum hiç bilmiyorum artık hiç bir şey bilmemek ne kadar kötü kafayı sıyırmak bu aq hayatına sövmek ağlayacak omuz sığınacak yer bulamamak hani bir söz var ya dünya yuvarlak insan bir köşeye çekilemiyor bir köşeye çekilip bağıra bağıra ağlamaya çok ihtiyacım var ben savaş karanlık hayatıma hoşgeldiniz...