Bitkinim. Artık ne yapacağımı bilemediğim için umudumu yitirmiş, sessizce sonumu bekliyorum. Ama her beklediğim saniye canım acıyor. Bu öyle bir acı ki, bazen nefes alamıyorum. Soluk boruma tıkanıyor kelimeler, içimde büyüyor acı feryatlarım.. Bir derdim olsa gideceğim çok kapı varken artık yalnız kalmayı tercih ediyorum. Çünkü, beni bu şekilde kıramıyorlar daha fazla. Yakın olmalarını, sırlarımı bilemelerini istemiyorum; çünkü gün geliyor arkandan vuruyorlar. İşte.. böylede korkak bir insanım. Derdimi kalemimle kağıtlara anlatırım sadece. Çünkü onlar beni arkamdan vuramıyorlar. Çünkü onları yöneten benim. Bu cümleden birazda kontrol manyağı olduğum çıkarılabilir, öyle de zaten. Derdimi anlatmam ama başkasının derdi olursa dinlerim. Dertleşmek istersen mesaj at, başkalarına yardımcı olmayı severim.

Tumblr Hesabım:
kitaptakiyalnizkahraman.tumblr.com