-carduelis-

Ruhumu çok kalpsiz bir kadına kaybettim.

-carduelis-

Kalbimin isli deminde,
          Bir sabaha açıyorum gözlerimi.
          Fırtınalı bir sabah, yüreğimden izler taşıyor.
          İrislerinin kör kuyusuna hapsediyor bedenimi.
          Nice feryatlar kopardım, 
          Seni seviyorumlardan başka bir şey,
          Izdırap misali gelen bu dudaklardan.
          Kim bilir duydun da
          Sesim umrunun ağzına kuş olsa da tutunamadı.
          Bilirim yalnız bana ışımıyor güzel gözlerin.
          Bana gelince susuyor şen kahkahaların.
          Söylesene parlak güneşim,
          Senin için yıldızları gözden çıkarmışken,
          Niçin ışığını sadece benden esirgersin?
          Ey benim elemli kalbimin en vefasız çiçeği,
          Topraklarımda yeşermemeye yeminli gibisin.

-carduelis-

Uyandım derin uykudan şimdi neredeyim?
          Bildiğim en yabancı en tuhaf yerdeyim...
          Sorular sebepler yine buldular beni.
          Nedenler neden var bilen varsa söylesin.
          Kendimi kendime bile yakın hissetmedim...
          Kimseleri dertlerime aşina görmedim.
          Kurduğum hayallerimdi belki cennetim...
          Hep durduğum yerde kurtuluşu bekledim...