Kendi ittiği çukurdan çıkartmaya tenezzül bile etmedi.
Kendim çıktım, bu defa üzerimdeki çamurlar gözüne battı.
Kirli oldum, kötü oldum.
Ve asıl önemli olanın birinin sizi üzerinizdeki çamur lekeleriyle kabullenmesi olduğunu öğrendim. Ellerinizi avuçlarının içine alıp, yüzünüze düşmüş dağınık saçları geriye itmesi ve o kadar kir içinde gözlerinize büyük bi sevgiyle bakması gerektiğini fark ettim. En önemlisi de sevdiğiniz adamın sizi anne şefkatiyle nasıl temizlemeye çalıştığını, tüm suçlar sizin olsa bile, içinde ne kadar büyük öfke olsa bile doğru zamana kadar ağzından sadece sevgi cümleleri çıktığını duyduğunuzda bu dünyanın aslında çok güzel bir yer olabileceğini göreceğimizi anladım. Bir sene boyuca sesinde hiç şefkat ve pişmanlık olmayan birisinin aksine, suskunluğunda bile sizi sarıp sarmalayabilecek birileri var. Sadece ya henüz bulmadık, ya da bulduğumuzu anlamadık.